Hoog in het trappenhuis van het pand van het K.F. Hein Fonds hangt een imposant werk van Tanja Smeets. In opdracht maakte zij speciaal voor deze plek het werk 'From Far Down'.

From Far Down

Tanja Smeets laat grote structuren groeien langs muren en plafonds, de ruimte in.
Zij verkent in haar werk deze groeiprocessen, zowel in de openbare ruimte, als in tentoonstellingen. De structuren zijn zo verweven met de architectonische omgeving, dat het werk een schijnbaar vanzelfsprekende plek inneemt en autonoom door lijkt te groeien.
Hierdoor veroorzaakt het fricties in een vertrouwd beeld van die ruimte, de groei lijkt ongecontroleerd en onbedwingbaar, maar is eigenlijk heel minutieus geregisseerd, om die ervaring te laten ontstaan.

Pas wanneer je inzoomt zie je alle details, een schijnbaar vertrouwde wereld, bestaand uit voorwerpen die zijn losgeweekt uit hun huiselijke omgeving. Het zijn onopvallende materialen of gebruiksvoorwerpen; bladvangers, koffiekopjes, Chinese zeefjes, lepels, afstandhouders uit de bouwmarkt.
Huis tuin en keuken materialen lijken zelfstandig te groeien en vormen amorfe structuren die direct uit de natuur lijken voort te komen en infiltreren in een nieuwe omgeving.

Zij is geïnteresseerd in de contrasten tussen de wanden van beton en baksteen, de soms statische architectuur, waar de zacht lijkende, organische weefsels doorheen bewegen. Juist onverwachte plekken in een museum, of de openbare ruimte, versterken het idee dat het werk autonoom, op die plek is ontstaan.

“Toen het KF Heinfonds mij vroeg om een werk voor het trappenhuis te maken, was ik enthousiast over die ruimte, hoog, licht en bijna een museale “zwevende” ruimte, daarboven aan de trap. Het leek mij mooi om een verbinding te maken tussen beneden en boven. De kantoren, de keuken en de in-uitgang naar de tuin bevinden zich beneden. Boven kom je uit in een prachtige stijlkamer annex bibliotheek. Vandaar de titel: From Far Down, die ook suggereert dat het beeld door blijft groeien en bewegen.

De zwarte lepel heb ik gebruikt als bouwsteen…door laag over laag op te bouwen, ontstaan strukturen die kunnen uitdijen en versmallen. Het perspektief op het beeld verandert voortdurend. Je zoomt in en uit. Als je de trap oploopt en boven je de zwarte structuren ziet, als je dichterbij de muren komt en ziet dat deze vormen bestaan uit zwarte lepels van keramiek. En vanuit de bibliotheek, terug naar beneden, wanneer je er bijna in zou kunnen stappen, maar de trap afgaat en het perspektief weer ziet veranderen.” - Tanja Smeets.