Sanne Bet: "de fantasie die je als kind had weer aanzetten"
Februari 2025
Illustrator Sanne Bet probeert buiten het gangbare te denken. Vervreemding en absurditeit spelen altijd een rol in haar werk. In haar tekeningen, maar ook in de performances die ze maakt. Kort na haar afstuderen werd ze in 2021door het K.F. Hein Fonds benaderd voor een kunstparticipatieproject. Het fonds nodigde van 2014 tot en met 2022 elk jaar een jonge kunstenaar uit om samen te werken met een maatschappelijk instelling. Voor Sanne was dat Taal Doet Meer, een organisatie die zich ervoor inzet dat mensen elkaar beter begrijpen.
Taal kan een grote barrière zijn. ‘Als je een taal niet kent ziet die er vreemd en ongrijpbaar uit’, zegt Sanne. Met dit gegeven ging ze aan de slag en ze ontwierp verschillende lettertekens, maakte animaties en performancefilmpjes en schoof aan bij taalcafé’s om te kijken hoe het daar ging. Een folder en website die ze maakte nodigen in combinatie met de filmpjes uit tot een gesprek over ontmoeten en begroeten, over wat raar is in Nederland - elke dag hetzelfde ontbijt! - en zo tot meer begrip voor elkaar. Het was een leerzaam traject, waarin ze met meerdere partijen moest samenwerken. Intensief ook, zo meteen na de studie. Maar een educatief project als dit, daar wil Sanne er wel meer van merkte ze. Vooral wil ze haar tekeningen en illustraties inzetten om creatief denken te stimuleren. ‘Ik ben daarbij geïnspireerd door de filosoof Edward De Bono, die uit het logisch denken stapt en ook het absurde en schijnbaar onmogelijke toelaat om tot een nieuwe oplossing te komen.’
Samenwerken
Het kunstparticipatieproject voor het K.F. Hein Fonds duurde een jaar. Sanne merkte dat ze het prettig vindt om aan wat grotere, lange projecten te werken. Dat wil ze vaker doen, en bij voorkeur niet alleen. Interactie speelt een grote rol in haar werk. Niet alleen vanuit de educatieve invalshoek, maar ook met andere kunstenaars. Zo werkt ze met Merel van Huisstede aan een theaterstuk dat najaar 2025 in première gaat. De titel Elf manieren om de uitgang te vinden als kunst je achterna zit, heeft ook weer dat absurde waar ze van houdt. ‘Het toneelstuk gaat over angst en oplossingen; over de therapiecultuur en zelfhulpboeken en allerlei nieuwe varianten van hulp die we zelf hebben bedacht. Animatie en decor zijn in het stuk net zo belangrijk als de actrice.’ De première is in Theater Kikker in Utrecht en ook theater Ins Blau in Leiden heeft de voorstelling al geboekt.
Tekenen is waar alles mee begint bij Sanne. Elke dag tekent ze. Observaties van de wereld om zich heen, gedachten, fantasieën, het is heel divers wat er in haar schetsboek staat. Inkt en een kroontjespen zijn gaandeweg de favoriete materialen geworden. Het levert heldere zwart-wit tekeningen op, waarin vervreemding altijd een rol speelt. In een nieuw project dat ze als winnaar van de Fiep Westendorp prijs ontwikkelt, resulteert het in een serie kaarten die onderdeel worden van een educatief project voor het voortgezet onderwijs. Dankzij de prijs heeft ze de tijd hieraan te werken. De tekeningen in dit project nodigen uit om verder of anders te denken dan wat je gewend bent, om nieuwe woorden te verzinnen en een andere kant op te gaan. Eigenlijk om het magisch denken en de fantasie die je als kind had weer aan te zetten en te gebruiken.
Open blik
Zo heeft Sanne Bet na haar studie aan de HKU een richting gevonden waarop ze verder wil. Aanvankelijk wilde ze iets met muziek of theater dacht ze na de middelbare school. Maar na een tussenjaar en de oriëntatiecursus aan de Willem de Kooning Academie veranderde dat. Daar gingen haar ogen open en zag ze hoe groot illustratie kan zijn, wat het allemaal omvat: van tekeningen in een krant tot vormgeving in een gebouw. Die reikwijdte bevalt haar wel en weet ze te benutten.
Ook mooi vindt ze dat je met tekenen en illustratie grote onderwerpen op een lichte manier kunt behandelen. Keith Haring is een voorbeeld hierin. ‘Zijn tekeningen zien er vrolijk uit en het is toegankelijk, maar toch komen er zware onderwerpen zoals aids voorbij in zijn werk.’ Ook Charlie Chaplin is een bron van inspiratie vanwege de absurditeit van zijn werk. En voor de performances Marina Abramovic, hoe kan het ook anders. ‘Om het extreme en de grenzen die zij opzoekt.’
Buiten het gewone. Dat zoekt ze zelf ook op in haar werk. In tekeningen van niet bestaande dieren en voorwerpen, of van emoties. Bijvoorbeeld een tekening van ‘Als je iets heel graag wil’, of ‘Een landschap zonder land’, of ‘Een ei gebakken door kunst’. Probeer dat maar eens te tekenen. Sanne Bet kan het.
Meer over Sanne Bet
Website
Instagram
Dit interview is geschreven door Marjolein Sponselee in 2024.