Samira Charroud (Emmeloord, 1994) wist op de basisschool al dat ze kunstenaar wilde worden. Ze tekende veel en schreef verhaaltjes die ze zelf illustreerde. De vanzelfsprekendheid van het maken raakte ze even kwijt tijdens de opleiding op de academie. ’Je wordt heel kritisch op je eigen werkwijze en dat is best lastig. Bij Kapitaal heb ik toen veel als vrijwilliger gewerkt en meegekeken met anderen, dat heeft wel geholpen. Ik was te perfectionistisch en dacht teveel na, ook vooraf al, maar je moet gewoon beginnen weet ik nu, en dan kijk je gaandeweg waar het naartoe gaat.’ 

Gelaagde beelden

Voor het K. F. Hein Fonds ontwierp ze een vloerkleed, waarbij ze zich liet inspireren door wat in de ruimte aanwezig was. ‘Ik had meteen een gevoel bij die kamer. Veel dingen deden me aan water denken, het uitzicht was ook op het water, het idee van eiland kwam al snel boven.’ Ze kreeg de opdracht vrij kort na haar afstuderen en bewust wilde ze even alle regels die ze over illustratie had geleerd vergeten en vrij en intuïtief werken. ‘Het was bevrijdend om de regels los te laten. Ik zat zo in een positieve energie dat ik heel veel maakte, ik had denk ik wel 100 ontwerpen. Daarvan heb ik er een gekozen dat heb ik in Marokko als tapijt laten uitvoeren. Omdat het zo groot was wilde ik met verschillende structuren werken, met verschillende hoogtes en verschillende manieren van knopen.’ Het resultaat is een ‘landschap’ van drie bij zes meter met wit, zwart, blauw en roze als belangrijkste kleuren. Vloeiende lijnen en amorfe kleurvlakken liggen over elkaar heen. Ook in de contour breekt het kleed uit de traditionele rechthoek met enkele vormen die over die rand heen gaan.

Gelaagdheid keert ook in haar illustraties terug. ‘Ik vind het fijn om vrij plat te werken, maar dan met texturen of met kleurlagen bovenop elkaar om daarmee diepte te maken. Soms ook met een contour net in een andere kleur achter een vorm. Diepte zit in mijn werk meer in de vormen dan in de compositie.’ De techniek van het risoprinten is waarschijnlijk mede verantwoordelijk voor haar beeldtaal en kleurgebruik. Ze gebruikt de risoprint zelf al sinds 2015 en werkt een dag per week in een printstudio. ‘De gelaagdheid van die techniek en dat je dingen meteen op de printer kunt maken, inscannen en over elkaar zetten, vind ik ik heel fijn werken.’

Haar illustraties zijn kleurrijk en ogen als een collage in vloeiende lijnen en zachte kleurvlakken. Door de in elkaar overlopende nuances en de nadruk op kleuren en vlakken in plaats van harde lijnen oogt het werk poëtisch. ‘Ik denk dat ik onbewust het landschap van Marokko veel laat terugkeren. Zowel in de golvende lijnen van de bergen als in de warme kleuren, pastels, blauw, geel. Als kind kwam ik in de vakantie veel in Marokko.’

Toekomstdromen

Na haar studie maakte Charroud illustraties voor Elle, TivoliVredenburg en deed grafische vormgeving voor het Lombok Festival. Maar toen kwam corona en viel het stil. Ze pakte een studie op, want van kinds af aan had ze ook de wens leraar te worden. Aan de HKU volgt ze nu de master Kunsteducatie. En er kwam nog een bijzondere opdracht voorbij. Op de blinde gevel van een flat aan de Columbuslaan in Utrecht maakte ze een muurschildering voor het project CityCanvas. Charroud: ‘Ik wilde vooral kleur in de wijk brengen. Tijdens de voorbereiding bleek dat er veel vleermuizen in de flat wonen, die kregen dus een plek in de tekening.’ In het landschap op de muur keren de golvende lijnen van de bergen, een palmboom, maan en sterren terug in roze, geel, rood, groen en blauw. Een vrolijke oase in de wat grauwe omgeving.

De muurschildering was een heel andere manier van werken en op een enorm formaat, maar de opbouw in kleurvlakken keert ook hier terug. ‘Dat blijft een constante, maar techniek en uitvoering kan zeker wisselen. Het liefst zoek ik naar werk op de grens tussen illustratie en iets anders, een illustratie die ook een kleed is én een autonoom kunstwerk bijvoorbeeld.’ Naast opdrachten wil ze in de toekomst sowieso graag ook vrij werk maken, zonder deadlines. ‘Ik heb gemerkt dat ik heel graag werk met poëzie of met verhalende teksten. Daar zou ik nog meer mee willen doen. Metaforische beelden maken. En de combinatie van illustratie en textiel wil ik verder verkennen in vrij werk.’ Ideeën genoeg dus.

Samira Charroud ontwierp in 2021 een vloerkleed voor het kantoor van het K.F. Hein Fonds. Dit interview is geschreven door Marjolein Sponselee in 2022.