Over de Kromme Rijn sluipt een schip richting Dorestad. Aan boord geen handelswaar, maar tot de tanden gewapende Vikingen. Dorestad, het Rotterdam van de achtste eeuw, is een levendig knooppunt voor handel uit alle windstreken. Wijn, bont, zwaarden, zelfs slaven worden er verhandeld. Ook de Vikingen doen hier graag zaken. Maar goed, waarom betalen als je alles ook gewoon kunt grijpen? Voor de zevende keer overvallen ze Dorestad, en laten het berooid achter. Zó berooid zelfs, dat de handel er voorgoed stilvalt. 

Dorestad raakt in de vergetelheid. Zelfs haar naam verdwijnt. In de plaats komt een verbastering: Duurstede. Inmiddels samengegaan met Wijk. Een man die hier zo’n veertig jaar geleden kwam wonen, draagt de bijzondere geschiedenis van Wijk bij Duurstede een warm hart toe. Zijn marketingcarrière bij Kodak is voorbij als hij besluit om de vergeten stad te helpen; om iets van haar geschiedenis bloot te leggen en er vooral meer mensen voor te interesseren. Hiervoor bedenkt hij een gewaagd plan. Er is maar één manier om Wijk bij Duurstede weer op de kaart te krijgen. De Vikingen moeten terugkomen.

Een kop en een staart

In de kleine haven van Wijk – zo kort je dat nu eenmaal af – ontmoeten we Coos van den Hoek. Met trots kijkt hij naar de overkant, waar zich een bijzonder silhouet aftekent. Een houten schip, met enkele mast en wat je noemt een kop en een staart. Die van een draak, welteverstaan. Er is geen twijfel over mogelijk, dit is een Vikingschip. Levensecht, met alles erop en eraan. ‘Drie jaar geleden bedacht ik dat het er moest komen. Maar van scheepsbouw wist ik niets, en van Vikingen eigenlijk ook niet. Dat maakte niets uit, want via de lokale krant had ik in no-time dertig vrijwilligers bij elkaar. Van jongeren vol energie tot pensionado’s vol ervaring. En de gemeente stelde een halletje beschikbaar. Een oude gymzaal, met voldoende ruimte om een schip van 3,5 bij 14 meter te bouwen.’

Helemaal volgens het boekje

Ervaren scheepsbouwers of niet, een Vikingsschip bouwen is een specialistisch werkje. Voor kennis reisde een delegatie af naar het Deense Roskilde. ‘In het plaatselijke museum worden enkele prachtige originele exemplaren bewaard. Ons schip moest een exacte kopie worden van één van hun topstukken: de ‘Skuldelev 3’. De Denen waren verguld met ons initiatief, maar scheutig met informatie? Nee, dat niet. Bij toeval kregen we uit een heel andere hoek een oud boekje in handen, waarin heel gedetailleerd beschreven staat hoe zo’n schip in elkaar zit. Nota bene uitgegeven door datzelfde museum. Ons schip is helemaal gebouwd op basis van die instructies.’

Varen als een Viking

De Dorestat I ziet er piekfijn uit. Alsof hij recht uit de verpakking komt, maar dan wel een verpakking van duizend jaar geleden. ‘Alles is authentiek …behalve de motor. Die is hier verplicht. En je hebt hem ook wel nodig. Niet om de rivier op te varen, maar wel om weer terug te komen. En gevaren wordt er, want dit Vikingschip is er zeker niet om alleen te bekijken. We willen natuurlijk publiek naar deze unieke plaats trekken. Elke zaterdag maken we tochten, en voor een tientje vaar je al mee. Met de opbrengst proberen we in de onderhoudskosten te voorzien, want de subsidies die we hebben ontvangen zijn eindig. In totaal steunden 18 fondsen ons initiatief, waaronder het K.F. Hein Fonds. Zonder dat was het nooit mogelijk geweest.’