Sommige dingen krijgen pas echt waarde als je ze niet meer kunt veroorloven. Een bank. Een bed. Een tafel en een kast. Eenvoudige zaken, maar broodnodig. Gelukkig weet Loretta via een hulpverlener het K.F. Hein Fonds Studie en Individuele Noden te vinden als alles tegenzit en haar huis letterlijk uitgewoond raakt. Dit is haar verhaal.

Het begon als een avontuur. Loretta wilde een kind, met of zonder man. Via een donor werd ze zwanger. Het bleek een tweeling te zijn, die in 2016 geboren werd. ‘Gideon en Sarah. Een groot cadeau, maar ook een hele opgave zo in je eentje, natuurlijk.’ Het avontuur werd een nachtmerrie toen de kleine Sarah na zeven maanden het RS-virus kreeg. ‘Een luchtweginfectie die haar door een late diagnose bijna het leven kostte.’ Het virus werd verslagen, maar niet zonder dat Sarah er een eetstoornis aan overhield. Ze had sondevoeding nodig, en veel zorg en aandacht. Die kon maar van één persoon komen.

Op de rand van het bed slapen

Loretta was werkzaam in de psychiatrie, met focus op autistische jongeren. ‘Deze 24-uurszorg werd met de komst van de tweeling al lastig. Nu ging het gewoon niet meer.’ Ze verloor haar werk en belandde in de bijstand. Vanaf dat moment was het roeien met de riemen die ze had. Een belangrijke riem was haar ouderlijk huis, waar ze nog altijd woont. ‘Een prima plek in Den Dolder, maar het interieur was wel verouderd. Een doorgezakte bank, een klein en versleten bed waar we met zijn drieën in sliepen, inclusief de sonde van Sarah – het was niet meer te doen. Tot overmaat van ramp kwamen er nog meer geldproblemen toen Sarah en Gideon naar de dagopvang gingen. ‘Een medische indicatie gaf me het recht op een toeslag om dit te bekostigen. De Belastingdienst was het hier achteraf niet mee eens, waardoor ik grote bedragen moest terugbetalen. Toen was het einde echt zoek.’

Een gezellig zootje

Inmiddels zijn we een paar jaar verder. Aan de schulden wordt gewerkt met een hulpverlener. En wie weet brengt de toeslagenaffaire die in Den Haag is losgebarsten nog eens compensatie – al verwacht Loretta er weinig van. Het huis is er intussen op vooruitgegaan. Via het Centrum Jeugd en Gezin (CJG) hoort Loretta dat het K.F. Hein Fonds Studie en Individuele Noden een bijdrage levert voor individuele noden. Hierdoor zijn een aantal grote problemen opgelost. ‘De oude bank, waar we met zijn drieën niet eens inpasten, is vernieuwd. Net als het bed.’ Dat is belangrijk, want de kinderen slapen nog steeds het liefste bij hun moeder. ‘Daarnaast kon ik een kast uitzoeken, en een eettafel. De rest van het interieur is ook veranderd. Veel oude spullen zijn weg, en met hulp van weggeefwinkels en -websites heb ik er mijn eigen plek van gemaakt. Een gezellig bij elkaar geraapt zootje, al zeg ik het zelf.’

Uit de regelstand

De tweeling is nu bijna vijf. Sarah is een stuk verder opgeknapt, gelukkig. ‘Ze is van de sondevoeding af en gaat naar school, net als Gideon.’ Hij krijgt ook meer ruimte nu het met Sarah beter gaat. ‘En die neemt hij’, vertelt Loretta begripvol. ‘Dit uit zich in soms woede. Binnenkort ga ik voor hem op zoek naar psychische hulp.’ Met Loretta zelf gaat het oké, geeft ze aan. ‘Alle moeheid komt van de laatste jaren komt eruit. Hiervoor stond ik voortdurend in de “regelstand”, en was er geen ruimte voor rust. Nu de kinderen op school zitten, doe ik zomaar een hele ochtend niets.’

Een lekker bed en een gezellige sfeer in huis. Dat heeft meer waarde dan je misschien zou denken. ‘Het geeft me het gevoel dat we weer mogen gaan bouwen. Een nieuw begin maken. Het enige wat ik wil is dat de kinderen gewoon lekker naar school gaan en ik weer aan het werk kan. Ik heb het altijd moeilijk gevonden om hulp te vragen. “Wat klaag ik nou”, denk ik dan. Maar op een gegeven moest ik gewoon erkennen dat niemand in mijn schoenen dit had kunnen oplossen.’